عمریست که گریان ابالفضل و حسینیم            ما بی‌سر و سامان ابالفضل و حسینـیم

گـویـیم بـه آوای جـلـی بر هـمـه دنـیـا            ای قـوم مسلمان ابالفضل و حـسـیـنـیم

تا اینکه مـداوا بشود این دل پُـر زخـم            مـا در پـی درمـان ابالفضل و حسینیم

هر دل که پریشان شده دلدادۀ یاریست            صد شکر پریشان ابالفـضل و حسینیم

با یک نگـه مـادرتـان در همه اوقـات            بر سفـرۀ احسان ابالفضل و حـسیـنـیم

دیـدیـم که اشک غم او شست گـناهان            ما در یم غـفـران ابالفـضل و حـسینیم

در مشهـد سلطـان همه در کـربـبلایـم            زوّار خـراسـان ابالفـضل و حـسیـنـیم

ای کاش ببـینـیم که در یک شبِ جمعه            ما زائر و مهمان ابالفضل و حسیـنـیم

ما سینه زنان، لطمه زنان، مویه کنانِ            کام و لب عطشان ابالفـضل و حسینیم